Pierwszym reżyserem filmu był Gary Nelson, lecz jego miejsce zajął Bruce Malmuth. Podczas trwania zdjęć na stołku reżyserskim pojawił się sam Sylvester Stallone.
Sylvester Stallone i Billy Dee Williams przez kilka tygodni przebywali w obecności nowojorskich policjantów, pracujących w godzinach nocnych, w ramach przygotowań do swoich ról.
Na końcu, gdy Deke strzela do Wulfgara po raz pierwszy, ten ma dwie symetryczne rany po kulach na obu ramionach, mimo, że otrzymał tylko jedną.
Tę samą, brooklyńską stację metra "Hoyt-Schermerhorn", widzimy w filmie dwukrotnie. Najpierw pełni ona rolę przystanku z 57-ej, a później tego z 42-ej ulicy.
Gdy detektyw Fox (Billy Dee Williams), tuż przed akcją ze szkolnym autobusem, ładuje strzelbę - po typie amunicji - można łatwo stwierdzić, że używa ślepaków.
Gdy na dyskotece leci utwór The Rolling Stones - "Brown Sugar" - drugi wers piosenki można usłyszeć kilka razy.
Wagony metra przyspieszają bardzo wolno, gdy DaSilva i Fox próbują je dogonić. Kilka ujęć później, w momencie, gdy detektywi chowają broń do kabur - skład porusza się już znacznie szybciej.
Podczas sceny w metrze, można zauważyć, że zewnętrzne drzwi ostatniego wagonu raz mają solidną i pojedynczą, a raz - składającą się z dwóch, cienkich tafli - szybę.
Gdy Deke ćwiczy na strzelnicy, dziury na tarczy - zamiast małych i okrągłych - są duże i mają mocno nieregularny kształt. Na dodatek, strzępy papieru wokół śladów po kulach skierowane są w jego stronę. Oznacza to, że z tyłu musiały być zamontowane ładunki wybuchowe, mające imitować trafienia w cel.
Gdy DaSilva i Fox ścigają pociąg, skład oznaczony jest literą "B". Chwilę później - kiedy Deke chce nogą wybić szybę - na znaku nad nim widać wyraźnie literę "S".
Na końcu filmu, Deke strzela do Wulfgara. Ten drugi zostaje odrzucony w stronę drzwi. W następnym ujęciu, widzimy już Wulfgara spadającego z zewnętrznych schodów. Jak to możliwe, że tak szybko znalazł się on na zewnątrz? Poza tym, nie mógł on wypaść na dwór, ponieważ drzwi wejściowe otwierały się do środka mieszkania.
Zdjęcia kręcono w Londynie (Anglia, Wielka Brytania), Nowym Jorku (USA) i w Paryżu (Francja).
Nowojorski tunel pod 63. ulicą - będący wówczas w renowacji - posłużył do zrealizowania sceny filmowego pościgu za Wulfgarem.
Wersja kinowa i telewizyjna, tak jak video oraz płyty (dawniejsze) laserdisc i (późniejsze) dvd zawierają wcześniejsze zakończenie, gdzie DaSilva strzela do Wulfgara tylko 2 razy, a pomimo to Wulfgar ma na ciele 6 ran postrzałowych.
Oryginalny trailer zawiera scenę, nie umieszczoną w końcowej wersji, w której Wulfgar w metrze patrzy na mapę i spogląda na policjanta obok.
W szerokoekranowym wydaniu DVD z Universalu zmieniono dwie piosenki, lecące podczas strzelaniny w dyskotece, na "Brown Sugar" Rolling Stonesów i 'I'm A Man' Keitha Emersona. Wcześniejsze wydanie VHS Universal Home Video, tak samo jak wersja telewizyjna zawierało inne, starsze piosenki. GoodTimes Entertainment w pełnoekranowej wersji DVD przywróciło te wcześniejsze.
Dwie filmowe reklamówki zawierają sceny, których nie zobaczymy w kinowej wersji "Nighthawks". Pierwsza z nich, to wydłużona scena rozmowy pomiędzy Sylvestrem Stallone (detektyw Deke DaSilva) i Lindsay Wagner (Irene). Druga, to usunięta scena z udziałem Rutgera Hauera (Wulfgar), Persis Khambatty (Shakka Holland) i Charlesa Duvala (doktor Ghiselin).
Film kręcono od 21 stycznia do kwietnia 1980 roku.
Podczas pościgu za Wulfgarem - gdy detektywi, przez wybitą na tyle składu szybę, wkraczają do ostatniego wagonu metra - można zauważyć, że ciemnoskóry partner DaSilvy ma na sobie koszulkę z logo Supermana.